ıs-sız

Ağlamak...Dert yanmaktır değil mi bazen
Bazen ise gelir insana susmak...
Susamak,
Kana kana su içmek bazen,
Rahatlamak
Rahatlayınca bile
AĞLAMAK...

Ağlayamadığım bütün gecelerime
Ve ağladığım bütün sessizliğe hitaben...

Ağlamaklı gözyaşı bastırıyor bir yandan

Geçecek inanıyorum bu dakikalar

Senden yoksun olsam da bu akşam 

Sensizliğe yelken de açsam 

Biliyorum geçecek

Kanatlarım kaldırmıyor artık bunları 

Çok ağır bu yaşadıklarım ağır işte bu yaşam

Anlamıyorsunuz beni! Anlamıyorsunuz işte bırakın da anlatsam

ah bi haykırsam...

Koşa koşa gelsem bi bıraksann

Güldüğüm kadar varım işte 

Geri kalan hep ya çile ya gam 

Neden benim bu tavırlarım hep geceden mi kalmam 

Issız duvarlara da seni yazan benim seni seviyorum diyip yazamayan...

Çok zor be canım

Anlatsam anlamazsın işte 

Bunun adı eğer birazsa vicdan 

Ağlamaya ben dayanamam 

Hele ki en çok da koyar senin ağlaman 

Sevdiğimi tartsam da biçsem bir eder 

Etmesine eder ama bu aşk sana değer 

Şimdi soğuk bir sonbahar akşamı

Geliyorum yavaş yavaş yaklaşıyorum kapına 

Ne dersen de şimdi bana 

Ama sakın ağlama 

Gözyaşlarına kıyamam...

沝